بررسی اختلال شنوایی- تعادلی در کودکان دچار دیابت قندی نوع ۱

چکیده مقدمه: بیماری دیابت، به سبب تغییر سوخت و ساز گلوکز، در بسیاری از ارگان های بدن مانند گوش داخلی، تغییر پاتوفیزیولوژی بارزی ایجاد می کند. در مطالعات، عنوان شده که در کودکان با آغاز زود هنگام دیابت، آسیب های ناشی از این بیماری می توانند بر کارکرد گوش داخلی تاثیرگذار بوده و در نتیجه باعث اختلال شنوایی، افت کارکرد حرکتی و اختلال تعادل شود ولی تاکنون مدارک گواه مند و قطعی در مورد تاثیر دیابت بر عملکرد شنوایی، تعادلی و حرکتی وجود نداشته است. هدف: تعیین تاثیر احتمالی دیابت نوع 1 بر عملکرد شنوایی و تعادلی کودکان . مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 148 کودک با بازه سنی 12- 6 ساله، وارد مطالعه شدند (65 کودک دچار دیابت نوع 1 به عنوان گروه مورد و 83 کودک غیر مبتلا به عنوان گروه شاهد). در هر دو گروه آزمون شنوایی صدای خالص (pta)، و تست تعادلی- حرکتی (bot-2)bruininks-oseretsky انجام شد. همچنین، در افراد گروه مورد، آزمون های پاسخ شنوایی ساقه مغز (abr) و (dpoae)distortion-product otoacoustic emission انجام و چگونگی کنترل قند خون، با استفاده از نگارش نتیجه آخرین آزمایش هموگلوبینa1c بررسی شد. نتایج: میانگین آستانه در آزمون pta در گروه مورد و شاهد به ترتیب 8/2 ± 5/3 و 2/1 ±6/1 دسی بل بود. میانگین دیرکرد مطلق موج v و فاصله بین موجیi-v  در کودکان مبتلا در محدوده طبیعی بود. کمترین پاسخ طبیعی در آزمون dpoae کودکان مبتلا در فرکانس 750 و 1000 هرتز دیده شد که کمتر از 50 درصد بود. در همه شاخص ها و زیر شاخص های آزمون bot-2، بین دو گروه اختلاف معنی دار وجود داشت 0001/0 p<رابطه بارزی بین زیر شاخص هماهنگی دست ها، توان و چایکی و نمره ترکیبی کلی و نتایج pta وجود داشت. همچنین، رابطه وارونه ای بین میزان هموگلوبین a1c و زیر شاخص قدرت و چابکی وجود داشت. نتیجه گیری: ارگان های شنوایی و تعادلی در کودکان دچار دیابت نوع 1، عملکرد ضعیف تری در سنجش با همسالان غیردیابتی این کودکان داشتند. بنابراین، مطالعه بیشتری برای تشخیص زودتر و تاثیر اقدام پیشگیرانه پیشنهاد می شود.